ไอรักพรมใจ

หญิงสาวไม่ได้ต่อต้านเมื่อคนตัวโตโน้มหน้าลงมาจูบปากเธออย่างแผ่นเบา ความรู้สึกหวาบหวามที่เกิดขึ้นทำให้เธอขนลุกไปทั้งตัว ก่อนที่เขาจะเหวี่ยงเธอตกจากฟ้าด้วยการผละตัวออกช้าๆ
     “ผมไล่คุณออก”
     “คะ” กฤษดาคิดมาทั้งคืนแล้ว ที่เขาตัดสินใจไล่เธอออกไม่ใช่เพราะโกรธหรือเกลียด แต่เป็นเพราะเขายังทำใจไม่ได้ที่เห็นเธอไปรักกับคนอื่น
     “เก็บของของคุณซะ ผมจะให้คนไปส่งขึ้นเรือ คุณต้องกลับขึ้นฝั่งเช้านี้”
     “คุณกฤษดา” เสียงเธอหายไปพร้อมกับก้อนสะอื้นที่ตีตื้นขึ้นมา
     “เก็บของออกจากโต๊ะทำงานให้หมด แล้วอย่ากลับมาเหยียบบริษัทผมอีก”
     “อย่าไล่ฉันออกเลยนะคะ เรื่องเมื่อคืนคุณกำลังเข้าใจผิดนะ” น้ำตาเม็ดโตล่วงหล่นบนแขนของเขาที่เธอใช้นอนต่างหมอน
     “อย่ามาให้ผมเห็นหน้าอีก” พูดจบเขาก็ลุกหนีไปทันที เป็นอันหมดหนทางที่จะอธิบายให้เขาเข้าใจได้ พชิรากลับมาเก็บของที่ห้องด้วยหัวใจที่ห่อเหี่ยว จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวราวกับวิญญาณได้ออกจากร่างไปแล้ว ความรู้สึกอกหักมันเป็นอย่างนี้นี่เองสินะ อกหักตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ตลกสิ้นดี